☺️اون موقع همه چیز ارزون بود… اونقدر همه چیز ارزون بود و وضع مردم خوب بود که اصلا اگه کسی به مردم وعده آب و برق مجانی هم میداد، کسی بهش محل نمیگذاشت …
😊اونقدر مردم رفاه زده بودن حال نداشتن دوقدم پیاده برن چه برسه به اینکه بیان توی خیابون و جلوی تیر و تفنگ تظاهرات کنن
😋اونقدر ارزونی زیاد بود که وقتی هویدا رفت توی مجلس و با افتخار گفت که من قیمت خودکار را ثابت نگه داشتم، همه بهش خندیدن و گفتن این چه حرفیه آقای نخست وزیر؟!! اصلا مگه تا حالا چیزی گرون شده که شما بخاطر ثابت نگه داشتن قیمت همین یه خودکار، افتخار میکنی؟!!!!
😎اونقدر توی دنیا ایرانیها عزت و اعتبار داشتن که آمریکایی هایی که اومده بودن ایران، از شدت خودکم بینی مقابل ایرانی ها، به حکومت ایران حق توحش میدادن
👏اونقدر نژاد آریایی ارزشمند بود که کسی جرات نمی‌کرد یه تیر به طرف یه هموطن آریایی شلیک بکنه، اصلا ایرانی ها مثل ژاله ناز پرورده بودن و میدان ژاله هم یاد آور همین موضوعه
✌️اونقدر ایران پیشرفته بود که وقتی رزم آرا توی مجلس گفت «ایرانی که نمیتونه لولهنگ (آفتابه) بسازه چطور میخاد صنعت نفتشو ملی بکنه؟» همه ی نماینده ها بهش خندین و گفتن آقای نخست وزیر؛ چی داری میگی؟!! نکنه دوباره مست کردی!!! ایران داره ژاپن میشه…
😘اونقدر آزادی زیاد بود که هرکس هرچی میخاست می گفت و کسی بخاطر صحبت درباره عقایدش تبعید نمیشد به فرانسه و نوفلوشاتو و اینا!!!
🌸 اونقدر تهران زیبا بود و هواش سالم بود و رتبه بالایی بین پایتخت های جهان داشت که شاهنشاه ایران هر وقت میخاست بره گردش، جایی بهتر از تهران پیدا نمی کرد و نمیرفت خارج
☺️اونقدر شاه ایران پاکدست بود که از وقتی از ایران رفت، چون هیچ چیزی باخودش نبرده بود، مجبور شد اونجا بره سر کار و الان هم زن و بچش برای یه لقمه نون دارن عرق میریزن و کار میکنن!!!
😔اونقدر شاه ایران عاشق وطنش بود که زمستون ۵۷ وقتی اوضاع داشت خطرناک میشد و مردم داشتن فریب میخوردن، همه ی سفرهای خارجیش را لغو کرد و موند توی ایران و گفت از اینجا تکون نمیخورم تا کشورم را نجات بدم یا توی همین خاک کشته بشم و خونم را فدای این سرزمین آریایی میکنم …
😉اونقدر همه ی اینا حقیقته که اگه شک بکنید، آه شاهنشاه دوباره گرفتارتون میکنه
.
