قبل از انقلاب اسلامی تنها 3 دانشگاه پزشکی در کشور داشتیم و با توجه به رشد جمعیت در ده سال قبل از انقلاب اسلامی این تعداد پزشک نیاز بهداشت و درمان کشور را برطرف نمی‌کرد. همین موضوع زمینه حضور پزشکان پاکستانی، هندی و بنگلادشی را در برخی از شهرها فراهم کرد. در حوزه پزشکی به قدری دچار عقب‌ماندگی بودیم که مردم به دلیل «آپاندیس» که بیماری ساده شایعی است جان خود را از دست می‌دادند و برای درمان بسیاری از بیماری ها باید به خارج از کشور سفر می کردند.
پس از گذشت چند سال از انقلاب اسلامی، تعداد دانشگاه‌ها از 7 به 60 دانشگاه رسید و تعداد دانشجویان پزشکی که در دوران قبل از انقلاب 1000 نفر بود افزایش چشمگیری داشته است. در حال حاضر، معادل 30 هزار نفر دانشجو در رشته دکتری پزشکی عمومی در حال تحصیل هستند و پیش‌بینی می‌شود حدود 4 هزار نفر سالانه به جمعیت پزشکان عمومی اضافه شود.
از سوی دیگر، حدود 10 هزار نفر از جمعیت پزشکان عمومی کشور در حال گذران تحصیلات تکمیلی در رشته‌های تخصصی به سر می‌برند که این آمار در مقایسه با قبل از انقلاب، افزایشی 15 برابری داشته و تعداد متخصصان از 5هزار نفر به 30هزار نفر رسیده است و در حال حاضر ایران در زمینه های مهمی از علم پزشکی جزو کشورهای برتر جهان است.
سلام خوبین من عاشق پزشکی هستم و میخوام دکتر جراح قلبی ❤️بشم وخیلی سپاسگزارم از پزشکانمون