در فیلم زیر ببینید توضیحات مربوط به اشاره فردوسی در شاهنامه را به حجاب و پوشش بانوان ایران زمین
اشعار زیر، از اشعار شاهنامه فردوسی و بیانگر پوشش و منش بانوان ایرانی بوده، که در آن به پوشیدگی مو و بدن از نامحرمان و پوشیدن چادر در فرهنگ کهن ایران اشاره شده
چنین گفت شیرین که ای مهتران
جهان گشته و کار دیده سران
بسه چیز باشد زنان رابهی
که باشند زیبای گاه مهی
یکی آنک باشرم و باخواستست
که جفتش بدو خانه آراستست
دگرآنک فرخ پسر زاید او
ز شوی خجسته بیفزاید او
سه دیگر که بالا و رویش بود
به پوشیدگی نیز مویش بود
…
بگفت این و بگشاد چادر ز روی
همه روی ماه و همه پشت موی
سه دیگر چنین است رویم که هست
یکی گر دروغست بنمای دست
مرا از هنر موی بد در نهان
که آن راندیدی کس اندر جهان
نمودم همه پیشت این جادویی
نه از تنبل و مکر وز بدخویی
نه کس موی من پیش ازین دیده بود
نه از مهتران نیز بشنیده بود
سخن تهمينه همسر رستم:
به گيتي ز خوبان مرا جفت نيست
چون مــن زير چرخ كبود اندكيست
كــــس از پرده بيرون نديدي مرا
نه هرگز كس آواز بشنيدي مرا
سخن منيژه:
منيژه منم دخت افراسياب
برهنـــــه نديده رخم آفتاب
حجاب در کتیبه های تخت جمشید:
البته برخی تلاش کردند تصویر را بالا را بعنوان نقشی از یک مرد معرفی کنند اما بدن و چهره ی ظریف تر نسبت دو نفر دیگر و نداشتن سبیل، شاهد بسیار متقنی برای رد این دست ادعاهای بی پایه و اساس است. مشابه این نقش در جای دیگری از تخت جمشید هم هست که در تصویر زیر مشاهده می کنید.
.
